Тито со своето раководство жестоко против македонските засебни национални стремежи

Тито со своето раководство

Hо дека Тито кога е во прашање Македонија не е со најповолно мислење а пред се заради големиот интерес на западот за неа кој е веќе наголемо замешан во нејзините работи говори и неговиот исказ од седницата на Политбирото на ЦК КПЈ од дури неполна година по овие преписки. Имено тоа е седницата оддржана на 01 април во Белград, а на која присуствуваат (според записникот од седницата) : Тито, А.Ранковиќ, С.Жујовиќ, М.Ѓилас, М.Пијаде, А.Хебрант, С.Вукмановиќ, Б.Нешковиќ, К.Попивода а подоцна пристигнал и Е.Кардељ. Иако на Дневниот ред е прашањето за Косово и Метохија, Тито не можејќи да се создржи во врска тековните судири со македонското раководство предводено од Ченто, Брашнаров, Влахов и др. од постарата гарнитура прекалени борци на македонската национална кауза, ја исфрла Македонија како проблем велејќи :

“Македонија е најоддалечената земја од Југославија, не дава колку што може за војната и обновата. Македонија се повеќе станува предмет на меѓународни интриги и сплетки.
На партиската организација во Македонија треба да и се објасни што значи федерација“.

Македонците предводени од ова раководство сонуваа и најотворено бараа враќање на другите два нејзини откинати дела (Пиринска и Егејска Македонија). За ова контактираа и кокетираа и со западот, што го збесна Тито и Сталин па тргнаа перфидно да ја оцрнуваат Македонија и нејзиното раководство.